Ας με κρίνει η κοινωνία
| Ας με κρίνει η κοινωνία (Touchez pas au grisbi) | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ζακ Μπεκέρ[1][2][3] |
| Παραγωγή | Ρομπέρ Ντόρφμανν |
| Σενάριο | Ζακ Μπεκέρ, Αλμπέρ Σιμονέν και Maurice Griffe |
| Βασισμένο σε | d:Q3532824 |
| Πρωταγωνιστές | Ζαν Γκαμπέν[2][3][4], Λίνο Βεντούρα[2][3][4], René Dary[2][3], Βιτόριο Σανίπολι[2], Ντέλια Σκάλα[2], Ζαν Μορό[2][4], Marilyn Buferd, Angelo Dessy[2], Αλέν Μπουβέτ, Σαρλ Μπαγιάρ, Charles Mahieu, Daniel Cauchy[2], Denise Clair[2][4], Dominique Davray[2], Dora Doll[2][3][4], Gaby Basset[2][4], Ζερά Μπλέ, Ζαν Κλαριό[2], Jean Daurand[2], Jean Riveyre[2], Paul Barge, Πολ Φρανκέρ[2][4], Paul Œttly, Πιέρ Μονκορμπιέ, René Hell[2], Robert Le Fort[2] και Michel Jourdan[5] |
| Μουσική | Jean Wiener |
| Φωτογραφία | Pierre Montazel |
| Μοντάζ | Μαργκερίτ Ρενουάρ |
| Εταιρεία παραγωγής | Τσίνο Ντελ Ντούκα |
| Διανομή | Netflix |
| Πρώτη προβολή | 17 Μαρτίου 1954 (Γαλλία)[6], 1 Οκτωβρίου 1954 (Ιταλία)[7], 23 Δεκεμβρίου 1954 (Γερμανία)[7] και 16 Ιουνίου 1956 (Ηνωμένο Βασίλειο)[7] |
| Διάρκεια | 92 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Ας με κρίνει η κοινωνία (Πρωτότυπος τίτλος: Touchez Pas Au Grisbi), είναι Γαλλο-Ιταλικό φιλμ νουάρ του 1954 σε σκηνοθεσία Ζακ Μπεκέρ. Πρωταγωνιστούν οι: Ζαν Γκαμπέν, Ζαν Μορό και Λίνο Βεντούρα στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαξ, ένας αξιοπρεπής και με αρχές γκάνγκστερ, έχει δείπνο στο εστιατόριο της Μαντάμ Μπουσέ, ένα στέκι για εγκληματίες, με τον πολύχρονο συνεργάτη του Ριτόν, και με τις φίλες τους χορεύτριες και προστατευόμενες του Μαρκό. Εκεί διαβάζουν στην εφημερίδα ότι έγινε κλοπή ράβδων χρυσού.
Στη συνέχεια η παρέα θα πάει στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Πιερό, όπου εργάζονται τα κορίτσια. Ο Μαξ θα πάρει τον Μαρκό για μια δουλειά με έμποριο ναρκωτικών. Μετά την παράσταση, ο Μαξ ανακαλύπτει ότι η φίλη του Ριτόν, Τζόσυ έχει σχέση με τον Αντζέλο, έναν άλλον γκάνγκστερ αλλά δεν αποκαλύπτει τίποτα στο φίλο του. Καθώς ο Μαξ παίρνει ένα ταξί για το σπίτι του, θα ακολουθηθεί από δύο άνδρες του Αντζέλο αλλά θα καταφέρει να τους ξεφύγει και να τους οδηγήσει μακριά. Ο Μαξ θα μιλήσει με τον Ριτόν και τον προειδοποιεί να μην πάει στον Αντζέλο, ο οποίος μόλις είχε ζητήσει από τον Ριτόν να κάνουν μια δουλειά μαζί.
Ο Μαξ και ο Ριτόν θα πάνε σε ένα κρυσφήγετο του Μαξ, το οποίο ο Αντζέλο δεν γνωρίζει. Ο Μαξ με τον Ριτόν είχαν προηγουμένως κλέψει μια μεγάλη ποσότητα χρυσού, η οποία επρόκειτο να είναι και η οριστική μεγάλη δουλειά τους και να τους εξασφαλίσει τη συνταξιοδότησή τους. Ο Μαξ διαβεβαιώνει τον Ριτόν ότι ο χρυσός είναι ασφαλής σε μια ειδική κρύπτη στο αυτοκίνητό του κάτω στο γκαράζ. Ο Ριτόν λέει ότι τα κίνητρά του για την κλοπή του χρυσού ήταν ο φόβος του να μην χάσει την Τζόσυ, και παραδέχεται ότι υπαινίχθηκε γι 'αυτό στην ίδια, για να κρατήσει την αγάπη της. Ο Μαξ θα αποκαλύψει στον Ριτόν ότι είδε την Ζοζί και τον Αντζέλο να αγκαλιάζονται στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, και θα κατηγορήσει τον Ριτόν ότι κακώς έκανε και ανέφερε την κλοπή του χρυσού στην Ζοζί, η οποία θα πρέπει να ήταν πληροφοριοδότης του Αντζέλο.
Την επομένη μέρα ο Μαξ θα πάρει τον χρυσό και θα πάει στον θείο του Όσκαρ ο οποίος είναι κλεπταποδόχος. Ο Όσκαρ θα πει στον Μαξ ότι θα πάρει λίγο χρόνο να συγκεντρώσει τα χρήματα. Ο Μαξ θα επιστρέψει στο διαμέρισμά του και θα διαπιστώσει ότι ο Ριτόν έχει φύγει, και καλεί το ξενοδοχείο που μένει η Ζοζί. Διαπίστωσε ότι ο Ριτόν ήταν εκεί, αλλά μετά τον πήραν μακριά δύο άντρες με ένα αυτοκίνητο, προφανώς αυτό που είχε χρησιμοποιηθεί από τους άνδρες του Αντζέλο νωρίτερα.
Ο Μαξ θα ξεκινήσει να πάει στο εστιατόριο της Μάνταμ Μπους και θα προσλάβει τον Μαρκό ως βοηθό του. Πηγαίνουν μαζί στο ξενοδοχείο της Ζοζί, όπου ο Μαξ θα την ανακρίνει για τον Αντζέλο, ενώ ο Μαρκό συλλαμβάνει τον Φιφή, έναν από τους κακοποιούς του Αντζέλο. Χωρίς να μάθουν χρήσιμες πληροφορίες, θα πάνε στο σπίτι του Πιερό και θα ανακρίνουν τον Φιφή, με λίγη περισσότερη βία, αλλά χωρίς πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο Αντζέλο τηλεφωνεί τότε και προτείνει να γίνει ανταλλαγή του Ριτόν με τον κλεμμένο χρυσό. Ο Μαξ θα δεχθεί να γίνει η ανταλλαγή και θα προμηθευθούν όπλα και θα πάρουν τον χρυσό μαζί τους. Καθ'οδον για την συναντήση με τον Αντζέλο θα πετάξουν τον Φιφή έξω από το αυτοκίνητο τους.
Η ανταλλαγή γίνεται σε έναν ερημικό δρόμο. Ο Ριτόν επιστρέφει σώος και ο χρυσός δίνεται στον Αντζέλο. Καθώς το αυτοκίνητο του Αντζέλο απομακρύνεται μακριά, ο Ριτόν λέει στον Μαξ ότι αν και με δεμένα τα μάτια του, άκουσε ένα δεύτερο αυτοκίνητο. Το δεύτερο αυτοκίνητο έρχεται από το βάθος του δρόμου και ο Μαξ λέει σε όλους να καλυφθούν. Το αυτοκίνητο πλησιάζει και οι άντρες που επιβαίνουν σε αυτό πετούν χειρομβοβίδες και ανατινάζουν το αυτοκίνητο του Μαξ, σκοτώνοντας τον Μαρκό. Οι άντρες του Αντζέλο επιστρέφουν για να δούνε αν σκοτώθηκαν όλοι, αλλά ο Μαξ με τον Ριτόν και τον Πιερό θα τους σκοτώσουν. Ο Μαξ ανακτά τον χρυσό και φεύγουν όλοι για το κρησφύγετό τους.
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ζαν Γκαμπέν ως Μαξ
- Λίνο Βεντούρα ως Αντζέλο
- Ζαν Μορό ως Ζοζί
- Ρενέ Νταρί ως Ριτόν
- Ντόρα Ντολλ ως Λόλα
- Πολ Φρανκέρ ως Πιερό
- Βιτόριο Σανιπόλι ως Ραμόν
- Μέριλιν Μπαφέρ ως Μπέτυ
- Ντανιέλ Καυτσί ως Φιφή
Κυκλοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 19 Δεκεμβρίου 1956 στον κινηματογράφο Αττικόν στην Αθήνα.[8]
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εισπράξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία ήταν η πέμπτη πιο δημοφιλής στο Γαλλικό box office το 1954.[9]
Κριτικές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes η ταινία έχει ποσοστό αποδοχής 100% βασισμένες σε 25 κριτικές, με μέσο όρο 8.3 στα 10. [10] Επίσης ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ την συμπεριέλαβε στον κατάλογο με τις Μεγάλες Ταινίες του.[11]
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαν Γκαμπέν για την ερμηνεία του κέρδισε το βραβείο Βόλπι Α' Ανδρικού Ρόλου στο 12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.imdb .com /title /tt0046451 /. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 www
.cinematografo .it /cinedatabase /film /grisb- /8008 /. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=1105 .html. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 www
.telerama .fr /cinema /films /touchez-pas-au-grisbi,6387 .php. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016. - ↑ (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0046451 /releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2016. - ↑ 7,0 7,1 7,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www
.imdb .com /title /tt0046451 /releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. - ↑ « Ας με κρίνει η κοινωνία» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 18 Δεκεμβρίου 1956. σελ. 3η. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «1954 Box Office in France». Box Office Story. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Touchez Pas au Grisbi (1954)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2022.
- ↑ Ebert, Roger (1 Φεβρουαρίου 2004). «Touchez Pas au Grisbi (1954)». Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2016.
- ↑ «Coppa Volpi for best actors since 1935». labiennale.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
